Actueel
actualiteiten.jpg)
Eén van oorsprong
Eén van oorsprong. Wat betekent dat vandaag?
Vorige week op het Journaal het bericht dat inheemse volken in Suriname niet meer kunnen leven van de visvangst, omdat de rivier vervuild is met levensgevaarlijke stoffen, die internationale investeerders gebruiken om de nabijgelegen goudmijn maximaal winstgevend te maken.
Onlangs het bericht dat de kinderen van Sigrid Kaag en haar man op sollicitaties negatieve reacties krijgen als ze de sollicitatie ondertekenen met de (Arabisch klinkende) achternaam van hun vader en positieve reacties, als ze hun moeders achternaam gebruiken.
Hoe voelt het nu in Nederland als nazaat van een totslaafgemaakte en als nazaat van toenmalige slavenhouders en de daarmee verwante gevestigde macht?
Hoe verhoud ik me tot die ene oorsprong, tot de schepping?
In de jaren 90 werkte ik voor het ministerie van Milieu, vooral op het beleidsterrein Luchtkwaliteit.
Als consument doe ik mijn best met bijvoorbeeld minder vlees eten, biologische producten en letten op natuur en milieu. Maar ik ga ook met man, zoon en hond met de auto naar de Hondendijk in Monster. In juni heb ik een retourvlucht en binnenlandse vluchten om in Indonesië plaatsen uit de familiegeschiedenis van mijn man te bezoeken. In november doe ik een studiereis naar Israël, ook met het vliegtuig.
Ik las de boeken ‘Groene theologie’ van Trees van Montfoort; ‘Dier en evangelie, theologie voor dierenrechten’, het gedachtengoed van Andrew Linzey, vertaald en uitgelegd door Maaike Hartog, Sandra Hermanus Schröder en Nienke van Ittersum; en ‘Mens en dier in theologisch perspectief, een bijdrage aan het debat over de morele status van het dier’ van dr. Jacques Schenderling.
De vijf webinars van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap over groene theologie heb ik met waardering gevolgd.
Het blijft telkens een afweging wat ik doe en wat ik laat meeklinken in mijn werk als predikant.
Eén van oorsprong. Ik denk aan I Korinthe 12, Paulus’ brief aan de (verdeelde) gemeente van Christus in Korinthe. Paulus legt hier met het beeld van het lichaam heel duidelijk uit dat het oog niet zonder de voet kan en het oor niet zonder de hand. Elk deel van het lichaam is nodig. Precies zoals God elk levend wezen, inclusief de mens, heeft geschapen.
Welke keuze we ook maken, allemaal behoren we tot het ene lichaam van Christus.
Ds. Marjan Zebregs
Vorige week op het Journaal het bericht dat inheemse volken in Suriname niet meer kunnen leven van de visvangst, omdat de rivier vervuild is met levensgevaarlijke stoffen, die internationale investeerders gebruiken om de nabijgelegen goudmijn maximaal winstgevend te maken.
Onlangs het bericht dat de kinderen van Sigrid Kaag en haar man op sollicitaties negatieve reacties krijgen als ze de sollicitatie ondertekenen met de (Arabisch klinkende) achternaam van hun vader en positieve reacties, als ze hun moeders achternaam gebruiken.
Hoe voelt het nu in Nederland als nazaat van een totslaafgemaakte en als nazaat van toenmalige slavenhouders en de daarmee verwante gevestigde macht?
Hoe verhoud ik me tot die ene oorsprong, tot de schepping?
In de jaren 90 werkte ik voor het ministerie van Milieu, vooral op het beleidsterrein Luchtkwaliteit.
Als consument doe ik mijn best met bijvoorbeeld minder vlees eten, biologische producten en letten op natuur en milieu. Maar ik ga ook met man, zoon en hond met de auto naar de Hondendijk in Monster. In juni heb ik een retourvlucht en binnenlandse vluchten om in Indonesië plaatsen uit de familiegeschiedenis van mijn man te bezoeken. In november doe ik een studiereis naar Israël, ook met het vliegtuig.
Ik las de boeken ‘Groene theologie’ van Trees van Montfoort; ‘Dier en evangelie, theologie voor dierenrechten’, het gedachtengoed van Andrew Linzey, vertaald en uitgelegd door Maaike Hartog, Sandra Hermanus Schröder en Nienke van Ittersum; en ‘Mens en dier in theologisch perspectief, een bijdrage aan het debat over de morele status van het dier’ van dr. Jacques Schenderling.
De vijf webinars van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap over groene theologie heb ik met waardering gevolgd.
Het blijft telkens een afweging wat ik doe en wat ik laat meeklinken in mijn werk als predikant.
Eén van oorsprong. Ik denk aan I Korinthe 12, Paulus’ brief aan de (verdeelde) gemeente van Christus in Korinthe. Paulus legt hier met het beeld van het lichaam heel duidelijk uit dat het oog niet zonder de voet kan en het oor niet zonder de hand. Elk deel van het lichaam is nodig. Precies zoals God elk levend wezen, inclusief de mens, heeft geschapen.
Welke keuze we ook maken, allemaal behoren we tot het ene lichaam van Christus.
Ds. Marjan Zebregs
terug